Spis treści
Wypalenie zawodowe a chroniczne zmęczenie
Chroniczne zmęczenie może negatywnie wpływać na nasze zdolności poznawcze. Utrudnia nam koncentrację i zapamiętywanie. Sposób, w jaki działamy, jest zupełnie inny niż kiedyś.
Bardziej skłonny do konfliktów z powodu zmęczenia, problemów ze snem i drażliwości z powodu obniżonego nastroju.
Nasza praca nie jest już tak efektywna jak kiedyś. To efekt brania na siebie zbyt wiele i nie dbania o jakość reszty.
Często występują objawy fizyczne, takie jak ból głowy lub ból w klatce piersiowej.
Dla większości ludzi „czerwone światło” zwykle zapala się tylko wtedy, gdy stan zdrowia się pogarsza. Idą do lekarza, a gdy wyniki badań okazują się dobre, zaczynają szukać przyczyny swojego dyskomfortu na różnych poziomach.
Niestety na co dzień nie jesteśmy zbyt uważni i czekamy aż sami nie damy rady.
Wypalenie ma negatywny wpływ nie tylko na osobę, która go doświadcza, ale także na organizację, gdyż może prowadzić do obniżenia produktywności pracowników, częstych absencji, a nawet rezygnacji.
Nie da się wskazać konkretnej przyczyny wypalenia.
Na jego występowanie mogą mieć wpływ czynniki interpersonalne i organizacyjne związane z miejscem pracy, a także czynniki osobiste, takie jak niska samoocena, niska odporność na stres, nadwrażliwość, perfekcjonizm czy nieumiejętność radzenia sobie w sytuacjach trudnych.
Objawy – całe mnóstwo!
Niepokojącym objawem przepracowania mogą być problemy ze snem.
Po długim dniu w pracy, z kłębiącymi się myślami związanymi z obowiązkami służbowymi, nie możemy się zrelaksować i szczegółowo planujemy kolejny dzień.
Za dużo myślenia na raz nie sprzyja zasypianiu, budzenie się w środku nocy dręczone snami związanymi z pracą, w efekcie czego rano jestem bardzo zmęczona.
Inną oznaką stresu fizycznego jest obniżona koncentracja.
Codzienne czynności zajmują więcej czasu, mamy trudności ze skupieniem się na kilku rzeczach naraz, a produktywność gwałtownie spada.
W efekcie powierzone nam zadania odpowiedzialności mogą być wykonywane nieprawidłowo, wpływając tym samym na końcowe wyniki firmy.
Nieefektywna praca może również prowadzić do niezadowolenia z siebie, niskiej samooceny, a także wydłużonych godzin pracy i skrajnego zmęczenia.
Utrzymanie równowagi hormonalnej jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu.
Hormony wydzielane przez nadnercza odpowiednio reagują na stres i regulują procesy związane z rytmem snu i czuwania.
Poziom kortyzolu i kortyzolu jest obniżony u osób z zespołem chronicznego zmęczenia. Być może dlatego czują się przemęczeni i często cierpią na bezsenność.
Podobne zmiany hormonalne obserwuje się w depresji atypowej i chorobie afektywnej dwubiegunowej.
Wielu badaczy uważa, że zespół chronicznego zmęczenia jest chorobą czysto fizyczną, która może być przejawem depresji.
Uraz z dzieciństwa, predyspozycje genetyczne i niedobory dietetyczne kwasów tłuszczowych omega-3 i cynku są również potencjalnymi czynnikami, które mogą przyczynić się do zespołu chronicznego zmęczenia.
Ciągłe zmęczenie
Zmęczenie wywołane stresem można powiązać z pozornie błahymi zdarzeniami, takimi jak zachowanie przełożonego, stojącego codziennie w korkach.
To dlatego, że kiedy tego nie akceptujemy, organizm wydziela zbyt dużo kortyzolu – hormonu w nadmiarze, który objawia się uczuciem zmęczenia, a nawet wyczerpania.
Ratunkiem w tej sytuacji jest wyregulowanie zegara biologicznego, pójście spać i budzenie się o tej samej porze. Ważne jest również, aby planować każdy dzień i nie martwić się, że czegoś nie zrobimy.
Jak zdiagnozować zespół chronicznego zmęczenia?
Głównym objawem chronicznego zmęczenia jest oczywiście zmęczenie.
Jednak każdy czasem się męczy – to normalne, organizm jest zmęczony pracą i potrzebuje odmłodzenia.
Dlatego zmęczenie, które utrzymuje się dłużej niż sześć miesięcy, powinno być powodem do niepokoju.
Zmęczenie może mieć zarówno charakter fizyczny, jak i psychiczny. To również nie ustępuje, a osoby dotknięte chorobą czują się zmęczone przez cały czas, nawet podczas odpoczynku – nawet jeśli faktycznie próbują się zrelaksować.
Często objawy te są związane z infekcją i chorobą wirusową — na przykład wirusem opryszczki typu 6 lub wirusem Epsteina-Barra.
Podobnie chroniczne zmęczenie jest często spowodowane brakiem równowagi hormonalnej, zwłaszcza hormonów przysadki, nadnerczy lub podwzgórza, lub ogólnym problemem z układem odpornościowym organizmu.
Przyczyny CFS
CFS może dotknąć każdego, chociaż niektórzy ludzie są bardziej podatni na tę chorobę niż inni. Co najważniejsze, są to osoby dynamiczne, które dążą do odniesienia sukcesu.
Bądź cały czas zajęty, żyj w ciągłym pośpiechu, stresie i napięciu. Osoby z tej grupy często jedzą źle, w pośpiechu i nieregularnie.
Prowadzą niehigieniczny tryb życia, nie mają czasu na relaks i radzenie sobie ze stresem, co skutkuje wyczerpaniem i upośledzeniem funkcji układu odpornościowego (mniejsza odporność, organizm jest bardziej podatny na stres, co pomaga zmniejszyć produkcję serotoniny w mózgu). poprawiająca nastrój i dająca satysfakcję życiową).
Choroba ta częściej dotyka kobiety niż mężczyzn. Kariera też jest ważna. Grupy zawodowe, takie jak lekarze, pielęgniarki, duchowni, psychoterapeuci i nauczyciele, są bardziej narażone na tzw. syndrom wypalenia zawodowego.
Leczy się tylko objawy
Nie ma określonego algorytmu postępowania, zwłaszcza że istnieje tak wiele podejrzanych wyzwalaczy CFS.
Nie oznacza to jednak, że działamy po omacku lub w całkowitej próżni. Podstawą jest lek z grupy SSRI lub SNRS. Odchodzimy od trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Nowa generacja leków jest skuteczniejsza, bardziej przyjazna dla pacjenta i ma mniej skutków ubocznych.
Warto zaznaczyć, że leki przeciwdepresyjne są również powszechnie stosowane w leczeniu zaburzeń lękowych i somatyzacyjnych.
Ważnym elementem leczenia jest psychoterapia, która powinna być prowadzona równolegle z przyjmowaniem leków.
Integralną częścią procesu leczenia powinna być szczegółowa analiza postaw i przekonań pacjenta na temat choroby oraz modulacji zachowań pacjenta przez proces chorobowy.
