Relacje z ojcem, czyli kiedy dowiadujesz się, że masz być ojcem pewnie przez głowę przechodzą Ci setki różnych myśli. Nie wiesz jak się przygotować do tej roli, co powinieneś wiedzieć.
Kobieta ma 9 miesięcy, kiedy czuje maluszka. Później po porodzie maluszek najczęściej potrzebuje matki.
Do tego tyle się mówi o instynkcie macierzyńskim. Możesz czuć się zagubiony w tej relacji. Jednak zapewniam cię, że jesteś jedną z najważniejszych osób w życiu twojego maluszka.
Spis treści
Ojciec i matka pełnią różne role
Matka na samym początku jest osobą najważniejszą dla maluszka, bo nosiła przez 9 miesięcy pod sercem. Jednak nie powinno to umniejszać roli ojca w wychowaniu dziecka.
Rolą matki jest wychowywanie, uczenie, karmienie. Rola ojca jest zapewnianie poczucia bezpieczeństwa, siły, pewności siebie, odwagi i mądrości życiowej. To głównie ojciec pozwala na poznawanie otaczającego nas świata.
Daje więcej swobody, która prowadzi do łatwiejszego poznawania świata. Dzięki swobodzie dziecko może poznawać świat przez zmysł dotyku, smaku.
Jak ważny dla dziecka jest ojciec?
Dla dziecka ojciec jest bardzo ważny, ponieważ stawia go często za wzór. Za wzór mężczyzny, ojca jakim chłopak chce być albo za wzór kochającego męża i ojca, tak jak widzi go córka.
Dla córki ojciec jest pierwszym mężczyzną, a dla syna wzorem. Ojciec często daje poczucie bezpieczeństwa dzieciom, uczy jak radzić sobie w trudnych sytuacjach. To do ojca syn przyjdzie po porady w sprawach sercowych.
Czy ojciec może być nadopiekuńczy?
Często mówi się o nadopiekuńczej matce. Ale czy ojciec też może być nadopiekuńczy? Ależ oczywiście, że tak. I w wielu przypadkach taki właśnie jest.
W jakich? Na przykład w przypadkach córek. Jest takie powiedzenie: „Gdy ma się syna, to pilnuje się tylko syna. Gdy ma się córkę, to pilnuje się całego osiedla”.
Dla ojca ważne jest bezpieczeństwo dziecka i fakt, żeby nikt go nie skrzywdził. Kiedy zapłakana córka wraca po randce, pierwszą myślą ojca jest chęć zrobienia krzywdy.
Nadopiekuńczy ojciec często nie chce, żeby jego córka dorosła i wyleciała z gniazda.
Chce ciągle uczestniczyć w jej życiu i wszędzie na około widzi same niebezpieczeństwa. Jednak najczęściej to matki są nadopiekuńcze, a ojcowie dają więcej luzu swoim dzieciom.
Czy ojciec może być przyjacielem?
Może, a nawet powinien nim być. Musi wspierać swoje dzieci, być obok nich, ale nie dusić swoim towarzystwem. Może spędzać z nimi czas na wyluzowanej zabawie, ale musi wiedzieć kiedy powinien być surowy.
Nie może wtrącać się w dorosłe życie swoich dzieci, tyko słuchać tego co mają do powiedzenia.
Może służyć dobrą radą, ale wtedy kiedy dziecko o nią poprosi. Żeby być przyjacielem musi dać wolność, nie może podejmować decyzji za dziecko, bo jego zdaniem on wie co się stanie.
Powinien pozwalać dziecku na popełnianie błędów, ale musi stać z boku i pomóc, kiedy dziecko o tą pomoc poprosi.
Jeśli chce być przyjacielem to musi przyznać, że on też się myli. Nie może uważać siebie samego za autorytet, bo nie stanie się nim w oczach dziecka.
Powinien się troszczyć o dziecko, ale bez przesady. Żeby ojciec był przyjacielem, dziecko musi czuć, że może przyjść do niego po radę i nie zostanie oceniony. Nikt go nie wyśmieje, nie upokorzy.
Jak być dobrym ojcem?
To pytanie zadaje sobie większość mężczyzn w momencie kiedy dowie się, że tym ojcem zostanie. To pytanie spędza sen z powiek wielu ojcom. Bo jednak chcą być najlepszymi ojcami, wsparciem dla swoich partnerek. Ale no właśnie jak być tym dobrym ojcem? Czy dobry ojciec to tylko postać w mitach?
– Musisz dbać o dyscyplinę. Pozwalaj na poznawanie świata, ale wiedz, w którym momencie postawić granice.
– Rozmawiaj z dziećmi. Nie mów, że coś ma być i koniec, tylko wytłumacz dziecku, dlaczego ma być właśnie tak. Nie wyśmiewaj nawet najbardziej błahych zmartwień twojego dziecka, tylko zrozum je i wytłumacz.
– Spędzaj czas. Wiem, że ten mecz w telewizji jest ważny, ale dziecko jest najważniejsze. Wiem, że można mieć dość, jak przychodzi po raz tysięczny z klockami. Ale dziecko, chce spędzić z tobą czas. Poukładaj z nim klocki, pobaw się, porozmawiaj. Kiedyś będziesz chciał, żeby po prostu do ciebie przychodził.
– Pozwalaj dziecku popełniać błędy. Nie rób czegoś za niego, bo ty to zrobisz lepiej. Pozwól zrobić po swojemu, a później wytłumacz jak można uniknąć błędów. Akceptuję błędy, jeśli są jednorazowe i nie mają większych konsekwencji.
– Zostaw otwarty umysł. Czasy się zmieniły, a co przy tym idzie, zmianily się gusta, style. Twoja córka może być lesbijką, a ty musisz to zaakceptować, bo przecież wciąż jest twoją córką. Twój syn może chcieć malować paznokcie, pozwól mu na to, bo to jego decyzja.
– Naucz dziecko doceniać to co ma. Może nie mieć wiele, ale ważne jest to, żeby doceniał to co ma.
– Naucz dziecko tolerancji. Niech nie wyśmiewa osoby biedniejsze, o innych kolorach skóry. Niech się dzieli. Naucz, że nie on jeden jest najważniejszy. Że są osoby słabsze, które będą potrzebowały jego pomocy.
– Bądź przykładem dla swoich dzieci. Bądź takim człowiekiem w ich oczach, z którego mogą być dumni. Swoim codziennym zachowaniem pokaż im jak być dobrym człowiekiem.
